Hayatım boyunca babam anneme çiçek getirdi. Hem de olur olmaz zamanlarda.
Özel gün olması gerekmedi.
Çok gün “Annen çok sever bunu” dedi ve bir demet sümbül aldı. Başka günler bir demet yasemin ama illa ki eli kolu çiçek dolu, sevgi dolu geldi.
Özel günlerde özel çiçekler olurdu gül gibi, orkide gibi.
Papatya zamanı asla es geçilmezdi.
Alakasız zamanlarda gelen bu çiçekler annemi hep mest etti. Hala da öyle.
Bugünün romantizm fakirlerine duyurulur:
Sevmek sadece söylemekle olmaz.
Sevmek göstermekle olur.
Sevmek el üstünde tutmakla olur.
Sevmek çiçek vermekle olur.
Sevgi önemsemektir.
Sevgi düşünmektir.
Sevgi gülümsetmektir.
