Canim anneannemin melek kalbinde, pamuk koynunda buyudum ben.
Cocuklugumun gulumseyen yuzu anneannem...
Her ne olursa olsun, her ne yaparsam yapayim, sadece seven, hosgoren...
Kocaman yureginde tum sevgilere yer olan, canim anneannem...
Tek simardigim insan, simarikligimi tek hosgoren..
Sadece mis kokan, anneanne kokan, can kokan...
Sarildim mi guven duydugum, her ne olursa olsun orada oldugunu bildigim..
Her zaman sevgiyle gittigim, sevgiyle ayrildigim anneannem...
Sonra hastalanan...
1 sene boyunca hastaligi anlasilmayan
Hastalik hastasi teshisi konan
Ve 1 sene sonra 5 ay omru kalmis denen
Kanser olan ve eriyen anneannem...
Erirken ziyaretine gittigim
Morfinden kendini bilmez yatarken omuzunu durttugum
"Ihhh" yapip da beni itti saninca "anneannem beni itti" die agladigim...
ve sonra gercekten kendine gelince ve beni gorunce
"ANNEANNESININ GULU GELMIS" diye usulca soylediginde KALBİMDE ÇİÇEKLERİN AÇTIĞI
canim anneannem...
bu dunyada, bana senden baska
hic kimse GULUM demedi...........
hic kimse beni senin gibi GULUM diye sevmedi
hic kimse beni senin gibi koklamadi, opmedi
canim anneannem, bu koca dunyada ben bazen kendimi cok yalniz hissediorum...
hep derdin ya dedem icin benden sonra yapamaz die...
yapamadi anneannem... senden sonra dedem hic eskisi olmadi, olamadi...
tipki benim olamadigim gibi...
tipki benim bir parcamin hep yok oldugu gibi...........
melek anneannem bu gece ruyama girer de beni oper msn?
anneannesinin gulunden hasretle anneannesine.......................................
8.5.2009
Kazağımın kolu korumadı beni anne, zehiri soludum. Göz göre göre öldüm anne. Ben bir maden işçisiydim. Bayramda verdiğin mendil korumadı beni karım, nefesim tükendi. Bile bile öldüm canım, ben bir maden işçisiydim. Gaz maskem yoktu oğlum, kimse bize gaz maskesi takmamızı söylemedi. Denedik nefes almayı, denedik yaşamayı. Ama başaramadık hayatta kalmayı. Bizi bilerek maskesiz 540 kotuna yolladılar canlarımız, biz maden işçisiydik, biz eğitilmedik. 
30 can bugün yok, 30 hayat bitti ey ahali! Sıradan günlerden biriyken bizler için, son gündü onlar için… Bizler kaldığımız yerden devam ederken hayatlarımıza, onların aileleri hep eksik yaşayacak bundan sonra. Onlar maden işçileri, canları Allah’a emanet. Bizler geride kalanlar, aklımız Allah’a emanet. Derler ki bir yakının öldüğünde ilk gün kalbinde 40 mum yanar. 40 gün boyunca bu mumlar birer birer söner. 40.gün son kalan mum hiç sönmez. O son mum bir hayat boyu yanar, kalbini yakar. 30 adamın mumu acaba kaç kalpte yanar?
